Το σχολείο μας συμμετείχε στο Βιωματικό Ποιητικό Εργαστήρι, την 1η του Μάρτη με θέμα:
"Μια χαραμάδα στο κλειστό παράθυρο να γίνει δύναμη ζωής"
στο φιλόξενο Γυμνάσιο Σταυρού μαζί με το Γυμνάσιο Αγίου Βασιλείου. Η υποβλητική ατμόσφαιρα της αίθουσας, οδήγησε τη μνήμη μας σε ένα πρωινό Κυριακής , σε απόσταση αναπνοής από την κατεχόμενη Λευκωσία στο ελληνικό φυλάκιο.
Πολύ συχνά η μνήμη ακροβατεί ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα. Πρωινό Κυριακής, βόλτα στην Παλιά Πόλη σε μια γωνιά στην πράσινη γραμμή της Λευκωσίας, φθαρμένοι γαιόσακοι και βαρέλια σκούρο πράσινο. Εικόνες ξεχασμένες, ο δρόμος τέρμα εκεί. Έτσι φαίνεται τουλάχιστον . Στη χαραμάδα ανάμεσα πέτρας και αφημένων πλεκτών, φύτρωσε μια μαργαρίτα. Δίπλα εκεί στο καφενείο της γιαγιάς Βικτώριας. Πήραμε τον καφέ μας. Παράξενα τα συναισθήματα, ανάκατα. Ποια η πραγματικότητα και ποιο το παραμύθι;
Το συλλογικό μας ποίημα:
Δεν πρόλαβε να αγαπήσει
Γιαγιά Βικτώρια
Πες μας για τη βασιλοπούλα
Και τα προικιά της που άφησε πίσω
« Καθότανε στον Πενταδάκτυλο
Στις γειτονιές με τους λαλέδες
Έπαιζε με τα χελιδόνια της Καντάρας
Και μέτραγε ένα, ένα τα προικιά της
Ήτανε καλοκαίρι
Και σώπασε απότομα ο ήλιος
Τα στέφανα στον τοίχο κρεμασμένα
Μια φωτογραφία στο κενό
Το νυφικό έμεινε
στον ραγισμένο καθρέφτη
το πουκάμισο τσαλακωμένο…
Πρόλαβε και έκρυψε μια στάλα φωτός
στην απαλάμη της φεύγοντας
και ένα μαντίλι κεντημένο
Δεν έμαθε ποτέ κανείς που πήγε
Από τότε
κερνώ καφέ στη θύμησή της
και γλυκά στην πράσινη γραμμή
Συμμετοχή: Ευάγγελος Γούλας, Ευγενία Χαραλάμπους, Ναταλή Χατάρ, Ολίβια Μουρτεζάυ,Σ τέφανος Πισίας, Χριστίνα Κωνσταντίνου Β1
Αφίσα/σχέδιο: Μαρία Μικαλλίνα Χατζησάββα Γ3